23 Απρ 2010

Οι πρώτοι θρίαμβοι' (1924-1925)

Το 1923, η Ελένη αρρώστησε ξαφνικά από μια πλευρίτιδα που της επέβαλε να διακόψει προσωρινά τα μαθήματά της στο Ωδείο. Εκείνο το διάστημα, βρήκε χρόνο για να παρακολουθήσει ώς ακροάτρια τις μαθητικές παραστάσεις που σκηνοθετούσε ο Νίκος Παπαγεωργίου, σύζυγος της Σαπφούς Αλκαίου.
Ήταν αρχές του 1924 όταν εξέφρασε πλέον ανοιχτά την επιθυμία της να παρακολουθήσει μαθήματα ηθοποιείας σε δραματική σχολή. Μίλησε στην μητέρα της πρώτα, η οποία αρνήθηκε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να γίνει η κόρη της ηθοποιός. Ο πατέρας της ωστόσο, με τον οποίο είχε βαθύτερο ψυχικό δέσιμο, δεν μπόρεσε να δυσαρεστήσει την κόρη του, και της έκανε το χατήρι, ελπίζοντας οτι θα είναι παροδικός ο ενθουσιασμός της με το αντικείμενο..
* * *

Τον Απρίλιο του 1924, η Ελένη έπαιξε για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, ώς μαθήτρια της Δραματικής Σχολής. Ήταν δύο μονόπρακτα,και στο πρόγραμμα της παράστασης, η ίδια αναφερόταν ώς Λέλα Παπαδάκη.
Στη σχολή ξεχώριζε με την γοητεία της και την προσωπικότητά της. Είχε επίγνωση της θηλυκότητάς της και διασκέδαζε φλερτάροντας αθώα με τους συμμαθητές της.
* * *

Τον Ιούνιο του 1924 έπαιξε την Τερέζα απ'την Μονάκριβη του Ξενόπουλου, στο θέατρο Ολύμπια. Οι κριτικοί της παράστασης διέκριναν αμέσως το ταλέντο της:
''Η Ελένη Παπαδάκη είναι τόσο καλή στον ρόλο της, ώστε ο χαρακτηρισμός ώς μαθήτρια κτυπά αστεία στ'αυτί. Θα μπορούσε από τώρα να είναι μια ευπρόσωπη, με πολλές ελπίδες ηθοποιός. Είναι προικισμένη με πολλά πλούσια δώρα, που φαίνεται υπομονετικά και με εξυπνάδα να τα έχει καλλιεργήσει. Με κατενθουσίασε, κυριαρχία της σκηνής, επιβολή αυστηρή στον εαυτό της και αυτοπειθάρχησις αξιοθαύμαστη, τάκτ σπάνιο, αέρας θεάτρου σπάνιος, βλέμμα θερμό και εκφραστικό, πολλή εξυπνάδα και αντίληψη, έκφραση, μιμική του προσώπου, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της Παπαδάκη, μιας 'Μονάκριβης' ολωσδιόλου καλής, να την φωτίσει μονάχα το ''Άγιον Πνεύμα'' να μείνει οριστικά στο Θέατρο!''
* * *

Ακολούθησε σταθερά ανοδική πορεία, ερμηνευόντας Ξενόπουλο, Πιραντέλλο, και Όσκαρ Ουάιλντ.
Συγκεκριμένα ο ρόλος της στην Σαλώμη του Ουάιλντ, ήταν κομβικός. Σε εκείνη την παράσταση γνώρισε τον ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά, που έγινε έκτοτε πιστός της φίλος, αλλά κέρδισε επίσης τον θαυμασμό του Γρηγόρη Ξενόπουλου:
''Σπάνιον,αληθώς,τάλαντον της Ελένης Παπαδάκη. Είναι θησαυρός! Ώς Ηρωδιάς, άν και είχε δεύτερον ρόλον, αναδεικνύεται πρωταγωνίστρια όσο η Σαλώμη. Και πάντα όταν παίζει η Παπαδάκη είναι πρωταγωνίστρια. Πόσο κερδίζει ένα έργο με δύο γυναίκες- εκεί που ο συγγραφέας δεν έβαλε παρά μίαν..''
Ο Γιάννης Σιδέρης, κορυφαίος θεατρο-κριτικός την χρίζει κιόλας διάδοχο της Κοτοπούλη!
''Οι εκφράσεις 'είναι θησαυρός' και 'πρωταγωνίστρια΄ δεν είναι μόνο στοιχεία βαρύτιμης κριτικής αλλά κάτι βαθύτερο : Μια του ανησυχία την είχε φανερώσει ο Ξενόπουλος σ'ένα άρθρο του περί διαδοχής, όπου δεν έβλεπε γύρω του πρόσωπα αντάξια να διαδεχτούν την θεατρική γενιά που εβασίλευε τότε και μάλιστα τα δύο κυριότερα στελέχη της, Μαρίκα Κοτοπούλη και Κυβέλη, όπως είχαν εκείνες διαδεχθεί την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου και Αικατερίνη Βερώνη. Γιατί ακριβώς από την Ελένη Παπαδάκη αρχίζει η διάδοχος σειρά των ηθοποιών να εξαίρεται, και σε μια εποχή που οι προαναφερμένες ηγέτιδες είχαν ακόμα τη λάμψη τους τελείως αθάμπωτη, η μορφή της Ελένης, υψώνεται ώς σύμβολο της μεσοπολεμικής νεότητας στην ποθητή σύνδεση ισχυρού ταλέντου και ουσιαστικής μόρφωσης.''
* * *

Λίγο πρίν υπογράψει το πρώτο της συμβόλαιο με τον Αιμίλιο Βεάκη και την Κυβέλη, η Ελένη Παπαδάκη θα συναντήσει μια θύελλα. Ο πατέρας της παθαίνει καρδιακή προσβολή και η μητέρα της με δάκρυα στα μάτια την παρακαλεί θερμά να εγκαταλλείψει το Θέατρο! Το 1925, στα 22 της χρόνια, η όμορφη και ζωηρή Ελένη δέχεται βροχή από προτάσεις γάμου, και οι γονείς όσο κι ο αδερφός της προσπαθούν να την τακτοποιήσουν μέσω του γάμου!
Η Ελένη και πάλι επιμένει στο πάθος της με το Θέατρο και υπογράφει το συμβόλαιο.
Έκτοτε αρχίζει η καριέρα της να απογειώνεται...
* * *




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου