1 Μαΐ 2010

Ο Στράτης Μυριβήλης περιγράφει την τέχνη της Ελένης Παπαδάκη (1948)

(Από ραδιοφωνική εκπομπή, 4-1-1948)

''Βγήκε στο Θέατρο φέρνοντας μαζί το πολυσύνθετο ταλέντο της, την ευγένεια, την κοινωνική αγωγή, το ήθος. Και ακόμη, ένα σπάνιο καλλιτεχνικό εξοπλισμό. Είχε βαθύτατο μουσικό αίσθημα.
Δεν επαναπαύτηκε στα φυσικά της δώρα... Τα καλλιεργούσε αδιάκοπα.. Γι'αυτό σαν έβγαινε στη σκηνή, εμείς οι θεατές δεν ξέραμε αν το πνευματικό άρωμα, η λάμψη της φρέσκιας ζωής που γέμισαν την αίθουσα, αναδίνονταν από την τέχνη, ή ακτινοβολούσε ολότελα φυσικά από τον άνθρωπο, γιατί είναι αλήθεια πώς το θέατρο, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη τέχνη αποκαλύπτει τον άνθρωπο, τον μυστικό χαρακτήρα του. Και είναι η περίπτωση, η σπανιωτάτη της Ελένης Παπαδάκη, που παρουσιάζει τόσο έντονα την αμοιβαία εξάρτηση, συμπλήρωση, ισορρόπηση, την αρμονική συνύπαρξη της τέχνης και της ζωής του ανθρώπου και του καλλιτέχνη, που κινούνται παράλληλα και ισόρροπα χωρίς να διαψεύδει η μία την άλλη..

Εκαλλιέργησε το μουσικό της ταλέντο όχι μόνο από αγάπη αλλά για να το θέσει στην υπηρεσία της δραματικής τέχνης της. Το μεταχειρίστηκε για να τελειοποιήσει, να ολοκληρώσει τα μέσα εκφράσεως της, στις θεατρικές της δημιουργίες.

Σ'αυτήν άλλωστε τη μουσικότητα της οφείλεται κατα μέγα μέρος ο άθλος που πέτυχε στην αρχαία τραγωδία και μάλιστα στην 'Εκάβη'.
Όσοι είχαν την τύχη να τη δούν σ'αυτήν την κορυφαία δημιουργία της, δεν πρόκειται να την ξεχάσουν ποτέ. Ήταν ολόκληρη η ερμηνεία της ένα τραγούδι, μια μουσική ερμηνεία με τέτοιες μεταπτώσεις και χρωματισμούς που σπάνια χάρηκε το Ελληνικό Θέατρο. Η δημιουργία της ήταν μια εξαίσια ολοκλήρωση από ηθοποιία, μουσική και όρχηση. Το ζευγάρωμα των τριών τεχνών που ζητούσαν οι αρχαίοι έλληνες..
Ήταν ένας μεγάλος σταθμός για το Ελληνικό Θέατρο.

Η φιλοδοξία της ήταν να ζωντανέψει την Ελληνική θεατρική παράδοση με μέσα ξεκαθαρισμένα πλαστικά και πνευματικά.

..Το πέρασμά της μέσα από το καλλιτεχνικό στερέωμα της νέας Ελλάδας στάθηκε σαν ένα καταπληκτικό μετέωρο, που χάθηκε αφήνοντας πίσω του μια χαρακιά από άσπρο φώς, που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει στη μνήμη των ανθρώπων που είχαν την τύχη ν'αντικρυσουν αυτό το θαυμάσιο άστρο.''

http://www.cmkon.org/stratismyr.jpg

Ο λογοτέχνης Στράτης Μυριβήλης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου